Helaas....

Helaas mocht mijn geluk niet zo lang duren.
Mijn moeder werd ziek en werd opgenomen in het ziekenhuis. Mijn man kreeg een ongeluk en lag een paar verdiepingen lager in hetzelfde ziekenhuis.
Ik zeulde dus dagelijks met proper wasgoed naar het ziekenhuis en gaf zoveel mogelijk aandacht aan de twee mensen waar ik heel veel van hou.  Helaas heb ik er eentje moeten afgeven...mijn moeder overleed op 16/06/2011. Met veel verdriet heb ik afscheid genomen van haar, ik mis haar vreselijk.  Maar tijd om te rouwen is er niet.
Mijn man is ondertussen voor de tweede keer geopereerd en kan nu stilaan aan de revalidatie beginnen.
Ik hoop weldra weer meer tijd te hebben voor mijn sToffen Madammen en ook voor mezelf...
Dank nogmaals aan iedereen voor de steun, het luisteren, de babbels,... het doet me deugd !